Liturgiczna Służba Ołtarza

Zachęcamy do udziału w konkursie wiedzy o służbie.

W czasie Diecezjalnej Pielgrzymki Liturigcznej Służby Ołtarza na Górę Świętej Anny odbędzie się kolejna edycja konkursu wiedzy o służbie. W czasie konkursu obowiązywać będa następujące zagadnienia:
(1) Wiedza teoretyczna dotycząca służby ministranckiej, tj. znajomość kolorów i nazw szat liturgicznych, roku kościelnego, przedmiotów i naczyń i ksiąg liturgicznych (na podstawie np.: „Przy ołtarzu Pana” i „ABC ministranta”) oraz praktyczne posługiwanie się księgami, naczyniami  i i szatami liturgicznymi.
(2) Wiedza biblijna dotycząca powołania pierwszych uczniów i apostołów przez Jezusa oraz ich zadania:
- Ewangelia wg św. Mateusza: (4,18-22), (5,13-16), (9,9-13), (10,1-16), (28,16-20)
- Ewangelia wg św. Marka (1,16-29), (3,13-19),
- Ewangelia wg św. Łukasza (6,12-16), (9,1-6), (10,1-20),
- Ewangelia wg św. Jana (1,35-53), (20,19-23).
(3) Wiedza dotycząca życia św. Jana Berchmansa na podstawie poniższego tekstu:
Jan Berchmans urodził się 13 marca 1599 roku w Diest, miejscowości położonej na terenie dzisiejszej Belgii..Przyszedł na świat w rodzinie średnio zamożnej jako najstarszy z pięciu synów.  Jego ojciec był garbarzem, handlarzem skór, a także szewcem. Matka Jana, Elżbieta, była córką burmistrza Hadriana van den Hove. Mimo nienajlepszej sytuacji materialnej, przez pewien czas rodzice opłacali jego naukę, ale gdy matka zachorowała, Jan musiał przerwać studia. Wtedy miejscowy proboszcz Piotr van Emmerick wsparł go finansowo; Jan mógł kontynuować rozpoczętą naukę. Bardzo wcześnie poczuł powołanie do stanu duchownego, jednak śmierć matki w 1616 r. i warunki materialne utrudniały mu pójście tą drogą. Dzięki bardzo ciężkiej pracy (poza nauką m.in. zarabiał posługując u pewnego kanonika i pomocy różnych kapłanów zdobył wykształcenie w nowo utworzonym Kolegium Jezuitów w Mechelen. Należał do pierwszych alumnów. Był członkiem Sodalicji Mariańskiej (katolickiego stowarzyszenia religijno-społecznego zrzeszającego czcicieli Najświętszej Maryi Panny).

Nauczyciel Jana mówił: "Najczęściej można było go widzieć w kościele, a najrzadziej na ulicy. Był tak czysty i solidny, że młodzieńcze wady nie miały
do niego przystępu". Z powodu jego postawy i szczerej pobożności ludzie nazywali go aniołem. Przez całe życie szczególnym nabożeństwem darzył Najświętszy Sakrament.
W 1618 r. jego owdowiały ojciec przyjął święcenia kapłańskie i został kanonikiem diecezjalnym, a Jan wstąpił do nowicjatu jezuitów. Jego zdolności spowodowały, że w tym samym roku wysłano go na studia filozoficzne i teologiczne do Rzymu. Tam również wyróżniał się wśród kleryków swoją postawą i pilnością. Dysputę publiczną, do której został wyznaczony, poprowadził z zadziwiającą subtelnością argumentacji. Było to jednak ostatnie jego wystąpienie. Wzorowo zachowywał regułę zakonną, starając się naśladować św. Alojzego Gonzagi, którego podziwiał.
Na początku sierpnia 1621 r. Jan ciężko zachorował. Jego organizm nie wytrzymał letnich rzymskich upałów. Dodatkowo był on bardzo wyczerpany intensywną nauką i aktywnym życiem wewnętrznym, dlatego nie zdołał się obronić przed chorobą. Najpierw dostał gorączki, a potem zapalenia płuc. Na śmiertelnym łożu miał koło siebie lub trzymał w rękach różaniec, krzyż i reguły zakonne. Mówił: "Z tym chętnie umrę". Poprosił, by mu odmówiono Litanię Loretańską. Przy słowach: Święta Panno nad pannami, Matko przeczysta. Mimo starań lekarzy - nie udało się go uratować. Odszedł do wieczności  po sześciu dniach choroby, 13 sierpnia 1621 r. Miał zaledwie 22 lata. Nie dożył upragnionych święceń kapłańskich.

Znany komentator ksiąg Pisma Świętego, o. Korneliusz Lapide, tak opisał Jana Berchmansa: "U Jana uderza mnie jego dziewiczy urok, jego towarzyskość i miłe usposobienie, które sprawiły, że drogim był dla wszystkich; oblicze jego było klarowne i proste, podobnie jak jego mowa. Do każdego odnosił się ze czcią, gotów zawsze do usług. Na jego obliczu gościł zawsze przyjazny uśmiech, którego nawet śmierć nie zdoła zgasić".

Jan Berchmans został beatyfikowany, czyli ogłoszony błogosławionym, przez papieża Piusa IX w 1865 r., a kanonizowany, czyli ogłoszony świętym, przez papieża Leona XIII w 1887 r. Jego ciało spoczywa w osobnym, bogatym ołtarzu w kościele pw. św. Ignacego Loyoli w Rzymie, natomiast jego serce znajduje się w kościele jezuitów w Lovanium.

Oto zasady, którymi kierował się w życiu św. Jan Berchmans:
1. Serce moje jedynie bezpiecznym być może, gdy wytrwa w szczerej, dziecięcej miłości ku Matce Bożej.
2. Mało mówić, dużo czynić.
3. Wielce sobie ważyć drobne sprawy. Najdoskonalszą rzeczą jest zacząć od najmniejszych rzeczy.
4. Jeśli nie dojdę do świętości za młodu, nigdy nie będę świętym.
5. Myśl, żebyś Panu Bogu się podobał, a Pan Bóg o tobie myśleć będzie.
6. Sumiennie dopilnuję punktualnego rannego wstawania.
7. Kto nie docenia modlitwy, nie wytrwa w pobożności.
8. Wszystko, co czynisz, czyń z wielką starannością.
9. Cierpliwość koroną wszelkich cnót.
10. Nie czyń nigdy tego, co ci się w drugich nie podoba, ale to, co się w nich podoba.

Św. Jan Berchmans jest patronem wspólnot ministranckich i młodzieży studiującej.

W ikonografii św. Jan Berchmans przedstawiany jest w sutannie jezuickiej.

Jego wspomnienie przypadało dawniej 26 listopada. Obecnie przesunięto je na dzień jego śmierci, czyli narodzin dla nieba, tj. 13 sierpnia.

Źródła:
1. Internetowa liturgia godzin: https://brewiarz.pl > czytelnia > swieci
2.Grzegorz Rzeźwicki, Od kandydata przez stopnie ministranta, funkcję lektora i ceremoniarza do animatora, rozdz. VI  - Patronowie służby liturgicznej - 4. Święty Jan Berchmans
3. DEON.pl